Voor Italianen bestaat voor alles een overtreffende trap. Er is altijd wel een pasta beter, een maatpak strakker of ….een auto sneller, mooier en gaver. Eén Italiaans merk dat hier alles van weet is Abarth, de huistuner van FIAT. Om de zoveel tijd rolt er weer een heftigere versie van hun getunede auto’s uit de fabriek. Maar met hun laatste creatie, de Abarth 695 Biposto, hebben ze zichzelf overtroffen. In hun eigen woorden is dit: “The world’s smallest supercar”. En om dat te bewijzen mocht ik er mee op pad.
De looks van een serieuze racer
Natuurlijk zie je aan de vorm van de Abarth 695 Biposto dat het in de basis een FIAT 500 is, maar daarmee is alles ook wel gezegd. Want van het lieve karakter van de cinquecento is vrij weinig meer over. Een lage carbon voorspoiler met een dikke bumper, enorme side skirts, een race-achtige achterspoiler, een heuse diffuser en twee vuistdikke uitlaatpijpen veranderen het van oorsprong schattige wagentje in een serieus uitziende racer.
En dat gaat binnen verder. Twee kuipstoelen van Sabelt, een enorme pook van de raceversnellingsbak die speciaal voor de Biposto werd gebouwd, een race datalogger/dashboard en in plaats van een achterbank dikke aluminium verstevigingsbuizen. Deze Abarth means business.
Gewicht en power
Om een snelle wagen te bouwen moet je twee dingen in orde hebben: het gewicht en de power. Om het gewicht zo laag mogelijk te houden zijn er in de 695 Biposto rigoureuze stappen gezet. De motorkap is van aluminium, de achterbank is verdwenen en er zijn geen airco en radio. De vloermatten en deurpanelen zijn vervangen voor lichtgewicht aluminium en carbon en ook het dashboard is deels van carbon, net als de spiegels en de spoilers. Zelfs de naaf- en ventieldopjes en de olie- en tankdop zijn van lichtgewicht titanium. Dit alles zorgt er voor dat deze Abarth met 997 kilogram nét onder de magische grens van 1.000 kilogram komt.
Dan de power: de 695 Biposto is voorzien van de bekende 1.4 T-jet die in alle Abarths te vinden is, maar deze produceert nu 190 pk en 250 Nm aan trekkracht. Gecombineerd met het zeer lage gewicht moet dit zorgen voor een theoretische topsnelheid van 230 kilometer per uur en een 0-100 tijd van 5,9 seconden.
De eerste meters
Na een korte uitleg over de raceversnellingsbak (voor de kenners: deze werkt niet met synchromesh- maar met dog-ringen, grote tandwielen die direct in elkaar grijpen), werd het tijd te kijken wat dit race monster kon. Vallend in prachtige en goed ondersteunende kuipstoelen pakte ik de normale gordel. Gelukkig is deze Abarth namelijk niet voorzien van vierpuntsgordels (zijn wel een optie), die leuk lijken maar behalve op een circuit meer show dan nodig zijn. Wegrijden is eigenlijk zeer, bijna teleurstellend, simpel. Goed de koppeling grijpt zeer hoog aan en je hebt een serieuze pook in je handen die uitkomt in Ferrari-achtig H-patroon, maar verder is het gewoon een auto.
Het eerste wat je doet in een auto als deze, is de Sportknop indrukken die de auto net even wat scherper maakt en het geluid heftiger. Maar natuurlijk zoals altijd als je met een snelle wagen rijdt, kwam ik in druk verkeer terecht. Maar toen alles en iedereen eenmaal weg was en de oprit naar de snelweg leeg, kon eindelijk het gas naar beneden. In het begin lijkt er weinig te gebeuren, maar als de turbo rond 2.800 toeren eenmaal op stoom komt, knalt de Biposto er vandoor.
Wat een wegligging!
Naarmate de toeren stijgen wordt het geluid uit de dikke Akrapovic uitlaat steeds heftiger en racyer. Op het race-dashboard gaan de versnellingslampjes branden, van groen naar geel naar rood. Het is zaak bij het eerste rode lampje te schakelen, wat -als je het eenmaal gewend bent- razendsnel kan. Met een klap ram je de volgende versnelling erin en meteen kom je in het perfecte toerenbereik om weer vol verder te versnellen. Wat heerlijk om weer eens echt met een pook door de versnellingen te schakelen in plaats van met flippers achter een stuur.
Maar hoewel de snelheid indrukwekkend is en de versnellingsbak verslavend, was ik het meeste onder de indruk van de wegligging. Voorzien van instelbare Racing Shox schokbrekers en een mechanisch limited slip differentieel is het onvoorstelbaar hoe hard de 695 Biposto door bochten heen kan. Als je denkt dat je de grens bereikt hebt, dan ben je daar in feite nog mijlenver vandaan. Zelfs in de regen kun je genadeloos hard door bochten heen. Nadeel van deze strakke wegligging is wel dat je iedere putdeksel tot in je schedel door voelt dreunen, wat bijdraagt aan een race gevoel maar niet echt (lees: echt niet) comfortabel is.
Conclusie
De Abarth 695 Biposto is niets minder dan een race auto voor op de weg. Niet zozeer de snelheid -ook al is hij bloedsnel- maar vooral de wegligging is zeer indrukwekkend, hierbij geholpen door de techniek en het zeer lage gewicht. Voor al dit moois moet je wel serieus diep in de buidel tasten want de testauto waar ik mee reed kost niet minder dan 71.000 euro. Maar hij is al leverbaar voor 49.950 euro. Je loopt dan wel de heerlijke versnellingsbak, de carbon accenten en het racedashboard mis.
Van mij mogen de Italianen deze Abarth 695 Biposto inderdaad de kleinste supercar ter wereld noemen. Hij heeft de looks, de snelheid, de wegligging en de prijs. De vraag is echter hoe lang hij deze titel mag houden voordat Abarth met een nog heftigere versie komt, die hem van de troon stoot.
Technische gegevens:
Brandstof: Benzine
Cilinderinhoud: 1.368 cc
Vermogen: 190 pk
Koppel: 250 Nm
Acceleratie 0-100 km/h: 5,9 sec.
Topsnelheid: 230 km/h
Versnellingsbak: vijf versnellingen handgeschakeld
Gewicht: 997 kg
Prijs vanaf: € 49.950
Prijs testauto: € 71.000
Plus
+ Wegligging
+ Geluid
+ Snel
+ Exclusiviteit
+ Beleving
Min
– Prijs
– Keihard geveerd
