In de brochure wordt hij paginagroot geïntroduceerd: de Alfa Romeo MiTo Quadrifoglio Verde. Gevolgd door de trotse ondertitel “170 pk”, met ernaast het klavertje vier dat sinds de Targa Florio van 1923 de meest prestigieuze Alfa’s als geluksbrenger siert.

De speciale chique-sportieve kleur Mat Grigio Magnesio, strak lichtmetaal in dezelfde tint plus felrode remklauwen, en de QV-badges op zijn flanken tonen aan dat het deze MiTo menens is. Binnenin uitstekend zittende sportstoelen met groene stiksels, dashboard- en deurafwerking in carbon look en een klavertje vier tussen de klokken en op de dorpels. De bestuurder zal weten dat hij niet zomaar een MiTo rijdt.

Normaal is niet normaal

Is het rijden in de MiTo QV net zo adembenemend als zijn uiterlijke en innerlijke verfraaiingen? Nou nee, tenminste niet als je de schakelaar van het Alfa D.N.A. systeem, waarmee je de gewenste rijstand / rijkarakteristiek kiest, op standje Normal laat staan. De versnellingsbak voelt stroperig aan en schakelt soms onnatuurlijk snel op en dan weer juist te traag, waardoor je ook met de motorisering van de QV soms even te weinig trekkracht hebt. Dan is de irritatiegrens snel bereikt. Mirco Rácz van Alfa Romeo geeft als reactie op deze bevinding aan dat “het doel van de N-stand juist is om de scherpte eraf te halen en zo het brandstofverbruik te drukken”.

Maar goed, als je leest dat de auto in Normal is afgestemd op comfort en een laag brandstofverbruik… Daarvoor koopt geen hond een MiTo in QV-trim. Dus direct door naar standje D – Dynamic.

Maar goed, als je leest dat de auto in Normal is afgestemd op comfort en een laag brandstofverbruik… Daarvoor koopt geen hond een MiTo in QV-trim. Dus direct door naar standje D – Dynamic. Nu reageren motor en remmen directer op de wensen van de berijder, is de besturing meer communicatief en doen de elektronisch geregelde schokdempers beter hun werk. Alfa Romeo lijkt beseft te hebben dat dit de enige juiste stand is voor deze MiTo want indien eenmaal geselecteerd, blijft deze rijstand na opnieuw starten actief. Weg irritatie!

Maatpak

De cockpit van de MiTo sluit om je heen als een strak maatpak. Zeker met panoramadak is de hoofdruimte net aan. Gelukkig zitten de handmatig goed verstelbare sportstoelen ook met de zitting op de laagste stand aangenaam. Het vijf inch entertainmentsysteem met een fraai geïntegreerd – maar wel gedateerd – TomTom navigatiesysteem werkt goed. Het dikke sportstuur ligt goed in de hand.

Het Bose geluidssysteem inclusief op het reservewiel vastgeschroefde subwoofer laat een redelijk geluid horen, maar een concerthal is het niet. Achterin geen zee aan ruimte maar een kinderstoeltje kun je er prima kwijt. De bagageruimte meet 270 liter. Zware tassen moet je wel een aardig stukje optillen om over de hoge tildrempel te komen.

Sportief en brutaal

De Italiaanse laat een lekkere sonore brom horen uit het vooronder, passend bij het beoogd karakter. De automatische zesversnellingsbak doet bij snel optrekken zijn werk onopgemerkt noch feilloos, maar kan het nu in ieder geval wat beter bijbenen dan in de normaalstand. Het motorgeluid op ’s lands A-wegen dringt sterk door in de cockpit, waar het samen met de ook tamelijk aanwezige windruis na verloop van tijd wat veel van het goede is. Ik heb de neiging nog even de plus-flipper aan te tikken richting een denkbeeldig zevende verzet.

Na een paar dagen rijden in deze bella betrap ik me erop dat het best een tikkeltje rauwer, gekker en sneller had gemogen.

Dan maar wat bochtige B-wegen op. Daar laat de MiTo zien graag een bocht om te willen en je daarbij voldoende terugkoppeling te geven via het stuurwiel. Al had dat nog wel een tikkeltje zwaarder mogen zijn. Logischerwijs is de lage MiTo wat minder gek op de helaas alomtegenwoordige drempels: voorzichtig aan dus. De auto is stevig geveerd, maar biedt voor mij voldoende comfort om niet terug te verlangen naar de N-rijstand.

Conclusie

Met een 0-100 kilometer per uur tijd van 8,2 seconden is de MiTo niet echt een snelheidswonder. Dat is natuurlijk maar een cijfer op papier, maar na een paar dagen rijden in deze bella betrap ik me erop dat het best een tikkeltje rauwer, gekker en sneller had gemogen. Waarom niet de heerlijke tbi-motor uit de Giulietta QV (en 4C) ook in de MiTo gelepeld?

“Sportieve prestaties, beetje brutaal”, zo beschrijft Alfa Romeo het instapmodel, de MiTo Junior. Maar juist deze QV had wat sportiever en brutaler mogen zijn, om dat klavertje vier écht volledig te verdienen. Met een prijskaartje vanaf 27.150 euro (32.800 euro voor de testauto), mogen we best zo kritisch zijn om dat te stellen.

Technische gegevens:
Brandstof: Benzine
Cilinderinhoud: 1.368 cc
Gem. opgegeven verbruik: 5,4 l/100 km
Vermogen: 170 pk
Koppel: 250 Nm
Acceleratie 0-100 km/h: 8,2 sec.
Topsnelheid: 219 km/h
Versnellingsbak: semi-automatische zesvernellingsbak met dubbele koppeling
Gewicht: 1.145 kg
Prijs vanaf: € 15.950 

Plus
+ Stijlvolle uiterlijke en innerlijke verfraaiingen
+ Rijgedrag in Dynamic rijstand

Min
– Rijgedrag in Normal rijstand
– Versnellingsbak houdt het net niet goed bij