Op pad met de Stelvio, de eerste SUV van Alfa Romeo, is voor een alfaliefhebber een uitdagende stap, zeker als deze ook nog eens aangedreven wordt door een dieselmotor. De vraag die meteen opkomt is: is het wel een echte Alfa?

Alfa in mijn bloed

Al sinds ik me kan herinneren, zit ik in Alfa Romeo’s. Doe ik mijn ogen dicht, dan kost het mij weinig moeite beelden voor me te halen van mezelf als klein jongetje achterin de blauwe Alfa 33 van mijn ouders, het raam open, genietend van de wind die al rijdend mijn warme gezicht afkoelde in de heuvels rond Rome. Mijn eerste meters rijden waren illegaal achter het stuur van een donkergroene Alfa 145 en mijn eerste eigen auto was een niet bijzonder goede maar in mijn ogen foutloze klassieke felrode Alfa Spider. Het objectief bekijken van Alfa Romeo testauto’s is voor mij dan ook een dubbele ervaring: aan de ene kant kijkt mijn Alfisto hart al snel over eventuele onvolkomenheden heen, aan de andere kant moet iedere nieuwe Alfa Romeo het opnemen tegen mijn romantische beeld van dit iconische merk.

Vaak ben ik licht huiverig, zoals iedere echte Alfaliefhebber, als het merk een compleet nieuw model toont. ‘Is het een echte Alfa?’, is de vraag die door onze hoofden gonst, ‘Laat het een echte Alfa zijn’. Met de komst van de Stelvio hielden wij onze harten vast. Een SUV van Alfa Romeo, als dat maar goed gaat. Gelukkig bleek al snel dat de Italianen hun diepgewortelde traditie van het maken van gepassioneerde auto’s met een sportieve inborst als leidraad hadden gehouden bij het maken van dit voor hen compleet nieuwe type. Iets wat mijn collega Rob aan den lijve kon ondervinden met de 280 pk sterke benzine uitvoering tijdens een uitgebreide test oktober vorig jaar.
Geen benzine maar diesel

Maar nu was het mijn beurt en in plaats van de hitsige benzinemotor waarmee Rob zichzelf een week lang plezierde, was ‘mijn’ Stelvio voorzien van een diesel. Een motor die bij mij al snel associaties oproept van in alle rust duizenden kilometers snelweg afleggen in plaats van sportief bochten aan elkaar rijgen, zoals de naam van deze SUV wel suggereert. Wat stond mij te wachten?
Met de sleutel in mijn zak, die daar ook bij het openen van de auto kan blijven, stond ik te kijken naar de grote grijze Stelvio met idem grote grijze velgen. Maar ondanks al dat monotone grijs, stond hier overduidelijk een Alfa Romeo mij aan te kijken, herkenbaar aan de typische grille en de gespierde maar elegante lijnen van zijn carrosserie, gelukkig! 

De eerste keer is het wat vreemd om omhoog in te stappen in een Alfa, maar met hetzelfde interieur als de Giulia, voel je je al snel thuis. Wel moet ik zeggen dat een grijze Stelvio met zwarte stoelen en het toch wel vrij strakke zakelijke moderne interieur enig Italiaanse flair mist. Daar moeten dan toch op z’n minst cognac-kleurige stoelen in of een meer in het oog springende carrosseriekleur om je het gevoel van het gepassioneerde Italië te laten ervaren.

Echt zo snel?

Met een druk op de startknop op het stuur, ik dacht heel even in een raceauto te zitten, sloeg de 2.2-liter turbodiesel met 220 pk aan en rommelde bescheiden wat op de achtergrond. De stoelen zitten goed en zijn op allerlei manieren in te stellen, wat mij meestal een minuut of tien kost voordat ik echt lekker zit. Voor me begaf zich een groot sportief stuur met daarachter flippers, maatje pizza grande, waarmee je de razendsnelle achttraps automaat bedient, en diep daar achter duidelijke en sportieve tellers, lopend tot 260 kilometer per uur. Echt zo snel?
Om deze nieuwe telg in het Alfa geslacht de beste kans van slagen te geven- natuurlijk wilde ik dat ie fenomenaal goed was- draaide ik de DNA-knop in standje D van Dynamic, ofwel zo sportief mogelijk. De motor zou dan het felst moeten reageren, maar werkt dat ook bij een diesel? Maar bij de eerste paar meters krulden de hoeken van mijn mond zich omhoog en verdween de twijfel ogenblikkelijk: dit is lekker, maar vooral dit is Alfa Romeo! Bij de miniemste beweging van mijn rechtervoet schoot de Stelvio vooruit, surfend op een tsunami van koppel.

En ook in de bochten stelde hij niet teleur. Ik kan een heel technisch verhaal vertellen over de ideale 50/50 gewichtsverdeling, over hoe de engineers het gewicht laag hebben weten te houden met onder andere een volledig carbon aandrijfas en hoe de krachten continu over alle vier de wielen verdeeld worden, maar veel belangrijker is te weten dat de Stelvio rijdt als een veel kleinere en echte Alfa Romeo.

Conclusie

Het is mooi dat bepaalde dingen in het leven niet veranderen, grote en kleine dingen waaraan je je vast kunt houden en je koers op kunt varen. En voor Alfisti, waaronder ik mezelf zeker reken, is dat dat alle nieuwe modellen van hun merk dezelfde DNA houden; passie, elegantie en sportiviteit. En ik kan jullie gerust stellen: ondanks een nieuwe koers, een diesel en een compleet nieuw model, is de Alfa Romeo Stelvio een heuse echte Alfa. We kunnen weer rustig ademhalen en erop vertrouwen dat de wereld nog even blijft zoals hij was, fijn hé?

Alfa Romeo Stelvio 2.2 JTD 210pk AWD Super

Motor: 2.143 cc viercilinder diesel met turbo
Vermogen: 210 pk bij 3.750 toeren
Koppel: 470 Nm bij 1.750 toeren
Transmissie: 8 v., automaat
Aandrijving: vierwiel
Topsnelheid: 235 km/u
Acceleratie 0-100 km/u: 6,8 seconden
Gewicht voor wegenbelasting: 1.634 kilo
Gemiddeld opgegeven verbruik: 4.8 l/100 km
CO2-uitstoot: 127 g/km
Energielabel: D
Basisprijs (rijklaar): 54.650,- euro
Prijs testauto (rijklaar): 64.945,- euro