Baby’s, bijtellingsregels… en het thuisfront

Het bestelproces van leaseauto’s is een serieuze zaak, of je als berijder nu geïnteresseerd bent in wat je rijdt, of juist in wat het je kost. Ervan uitgaande dat je je leaseauto ook privé rijdt uiteraard en dus tot fiscale bijtelling verplicht bent.

Veel factoren spelen een rol, waarbij de CO₂-gedreven en niet bijzonder doordachte maatregelen van de Nederlandse overheid (zie onder meer hier of in dit rapport) nog wel het meest verstorend zijn. Zelfs de in-en-in verstokte autoliefhebber krabt zich tegenwoordig op zijn achterhoofd bij het zien van de financiële consequenties van een ‘keuze met het hart’ en stelt zich vervolgens de vraag die alle ambities vernietigt: “Is dat nu wel praktisch?” Hierover later meer.

Hieronder eerst een uitstapje om u als lezer een beeld te geven van het bestelproces van een nieuwe leaseauto in de ideale situatie.

Bestelproces leaseauto’s – Stappenplan

1. Leaserijder maakt een long list;
2. Leaserijder maakt een short list (al dan niet na afstemming met thuisfront);
3. Leaserijder maakt een of meerdere proefritten (al dan niet met thuisfront);
4. Leaserijder vraagt een of meerdere offertes aan;
5. A. Leaserijder die niet heeft afgestemd met thuisfront en dat nu alsnog doet, mag opnieuw beginnen met stap 2;
   B. Leaserijder die met thuisfront heeft afgestemd mag door naar 6;
6. Leaserijder maakt keuze en definitieve offerte wordt opgesteld;
7. Leaserijder gaat akkoord met offerte, na toevoeging van een maximum aan volkomen onverantwoordelijke opties om leasebedrag volledig op te souperen, uiteraard zonder enige vorm van afstemming met thuisfront;
8. Leaserijder blij. Stemming bij thuisfront afhankelijk van mate van inkennisstelling en aard van gekozen opties. Mijn tip: stoelverwarming maakt een boel goed.

Stap 1 start een paar maanden na levering van de voorgaande leaseauto. Bij een leasetermijn van vier jaar nemen de stappen 1-8 dus gemiddeld ruim drie jaar en negen maanden in beslag. Die laatste negen maanden zijn niet slechts symbolisch. Een substantieel deel van de leaserijders, mezelf incluis, heeft bij de keuze namelijk rekening te houden met gewenste, komende of reeds gerealiseerde gezinsuitbreiding. De bekende “Waar moeten we de komende vier jaar rekening mee houden?” vraag. En dan gaan voorheen volstrekt irrelevante criteria ineens een belangrijke rol spelen. Past dat autozitje wel goed op de achterbank en kunnen Pietje en Jantje er dan nog naast op hun al dan niet ingebouwde stoelverhogers?

Bijna onbewust drukt de verse vader in mij in de leaseapplicatie op de knop “Stationwagons”.

En kunnen we alle koffers kwijt of hebben we – God verhoede – een dakkoffer nodig? Bijna onbewust drukt de verse vader in mij in de leaseapplicatie op de knop “Stationwagons”. Met pijn in het hart. Dan het instellen van de noodzakelijke filters. Maximaal fiscaal bijtellingspercentage 20 procent. Luiers zijn duur. Wat resteert is toevallig ook precies de lijst waaruit precies die 20 procent auto’s die je met je hart zou kiezen, gefilterd is. Ik zucht nogmaals en schuif dan ook het filter voor Laadruimte naar ‘minimaal 500 liter’. Zo’n reiswieg en kinderwagenonderstel nemen toch wat meer ruimte in dan vooraf gedacht. En wie weet hoe de wereld er over vier jaar uitziet.

Het resulterende lijstje van zo’n vijftien modellen begint met de Dacia Logan en eindigt met de Skoda Octavia. Praktisch, dat zeker. Na enig klikken veeg ik de tranen van het scherm. Zo’n mobiliteitsbudget, zou dat toch geen goed idee zijn?

Leaserijden anno 2014 – Voor de prijsbewuste leaserijder die niets met auto’s heeft

Bovenstaande is uiteraard een eenzijdig en sterk vereenvoudigde weergave van de werkelijkheid. Het contrast met het proces dat de prijsbewuste leaserijder doorloopt, is het best te illustreren aan de hand van het daadwerkelijke bestelproces van een drietal Mitsubishi Outlander PHEV’s (Plug-in Hybrid Electric Vehicles ofwel ‘stekkerauto’s’) door mijn directe collega’s.

1. Collega 1 overweegt een Mitsubishi Outlander PHEV (Plug-in Hybrid Electric Vehicle) als volgende leaseauto, hierbij volledig gedreven door de fiscale voordelen die dit model biedt. We schrijven eind zomer 2013, dus haast is geboden, omdat de 0 procent bijtelling eind 2013 wordt afgeschaft;
2. Collega 2 reageert direct: “Doe mij ook maar. Ik bel even naar huis voor de kleur. Denk blauw of wit.”
3. Collega 3, met een hoger budget, maakt nog diezelfde middag een proefrit en besluit deze met: “Het is toch geen Audi.”
4. Collega 4, de ‘milieubewuste’, besluit de discussie zo eens aangehoord hebbende: “Ik wil er ook wel een.”
5. Een van de drie collega’s regelt de volgende ochtend drie Outlanders bij een lokale dealer, waarmee het bestelproces is afgerond.

Negen maanden later druppelen de eerste verbruikscijfers binnen en is het tijd voor tranen bij de wagenparkbeheerder. De geringe elektrische actieradius (in theorie maximaal 52 kilometer, in de praktijk zelden meer dan 30) van de bijtellingsvriendelijke maar loodzware Outlanders maakt ze in combinatie met de afstanden die mijn collega’s afleggen tot verreweg de meest onzuinige auto’s van het volledige bedrijfswagenpark. Maar wel lekker goedkoop voor de leaserijder. ‘Bewust’ leasen anno 2014 in een notendop.