‘Moet ik ooit een keer gehad hebben’. Autoliefhebbers zullen dit zinnetje ongetwijfeld herkennen, want waar reisfanaten moeiteloos de landen kunnen opdreunen waar ze nog eens heen willen, golfers een paar droombanen kennen waar ze een balletje willen slaan en Bourgondiërs precies weten waar nog onontdekte sterrenrestaurants zijn, zo hebben autofanaten een lijstje van auto’s die ze ooit een keer gehad moeten hebben.
Bucket list noemen ze dat tegenwoordig, maar van dat woord gaan mijn rugharen overeind staan. Daarom gewoon het lijstje van auto’s die ik ooit een keer gehad moet hebben. Zal ik er eens een paar met jullie delen?
Mercedes W124
Het maakt eigenlijk niet uit welke, een kale 200D vind ik eigenlijk net zo leuk als een volgehangen 500E. Hoewel, als ik tussen die twee moest kiezen? Doe de übertaxi dan maar. Volgens velen de beste auto ooit gebouwd en ik geloof dat. Mercedes stond in de jaren tachtig nog voor compromisloze kwaliteit en de grote hoeveelheid W124’s, W201’s en W140’s die er nog rondrijden bewijst dat. Ik heb in verschillende W124’s een blokje om gereden en elke keer valt me de onvoorstelbare bouwkwaliteit op, gecombineerd met welhaast perfecte ergonomie en een akelig hoog comfort. Ze zijn er bovendien in waanzinnige kleurencombinaties, tot het onmogelijke aan toe. Ooit koop ik de mafste.
Lexus IS200
Wederom een sedan met een bovengemiddelde bouwkwaliteit. Ik moet bekennen dat ik nog geen enkele Japanse auto in bezit heb gehad, en de kans is groot dat de Lexus IS200 van begin deze eeuw de eerste zal zijn. Waarom? Ik hou van mooi afgewerkte interieurs, en misschien wel nog meer van een fraaie klokkenwinkel. En laat dat laatste nu het meest kenmerkende detail zijn van de IS200. Eens wil ik er in het echt naar kijken in plaats van op een plaatje. ‘s Nachts bijvoorbeeld, tijdens een lange rit, met de zachtrode dashboardverlichting op de achtergrond. Mmm…
Ferrari
Geen Porsche, geen Lamborghini, geen Corvette, maar een Ferrari. Liefst een jaren tachtig of begin jaren negentigmodel, zoals een Testarossa, 328 of 348. Of het ooit gaat lukken is de vraag, maar dromen mag, hè? Dus staat ie gewoon op mijn lijstje. Ergens in het midden.
Ford Scorpio ’97-’98
Mijn eerste auto was een Scorpio. Nee, niet de Walvis, maar eentje van de eerste generatie. Hoewel hij het niet lang uithield en het eigenlijk een rottige auto was, heeft het me toch een zwak voor de Scorpio opgeleverd. Op een of andere manier ook voor de potsierlijke tweede generatie, bijgenaamd de Walvis, die in 1994 verscheen. Prinses Beatrix had er ook een. Ik wil er een van het allerlaatste modeljaar, 1998, met de donkere koplampen. Gewoon, omdat het zo’n lelijke auto is.
Peugeot 304 Break
Mijn lijstje is nog lang niet klaar, maar voor nu sluit ik af met een schattig, en nu nog betaalbaar klassiekertje: de Peugeot 304 Break. Toen ik mij net bewust was van de verschillende automerken en -modellen kocht mijn vader er een, een metallicgroene met beige kunstlederen bekleding. Hij was zo trots als een aap met zeven lollies, en ik als mannetje van een jaar of drie straalde vrolijk mee.
Vaders geluk duurde niet lang, want een dronken medeweggebruiker maakte al na enkele maanden een eind aan het Peugeotgenot. Ik wil onverwacht mijn vader nog eens thuis ophalen in een groene 304 Break, en we zullen samen zacht huilend een nostalgisch ritje maken.
Gijs Bosman adviseert bedrijven en consumenten over de aan- en verkoop van een gebruikte auto, caravan of camper en ondersteunt ze in de onderhandelingen over de prijs. Ga voor meer informatie naar website Gijs Bosman Advies.
