‘Om de toekomst te voorspellen, moet je iets over het verleden weten’. Dit adagium staat mij voor de geest als ik wederom in een onderhoudsboekje duik teneinde de oorsprong van een mechanisch- of elektronisch kwaad en daarmee de reden van een per definitie slinkend banksaldo probeer te achterhalen.

Elke technische schade is namelijk een gevolg van een afwijking in het verleden. Dat kan recent, maar ook historisch zijn. Daarom bieden ingevulde onderhoudsboekjes mij enige ondersteuning. Niet dat deze altijd correct en soms zelfs frauduleus werden ingevuld,maar toch valt er regelmatig enige waarheid of leugen uit te halen. Maar wat als de boekjes niet meer bij de auto geleverd worden en de onderhoudshistorie enkel digitaal geregistreerd wordt?

Gedigitaliseerd

Als expert krijg je bij dealers doorgaans wel toegang tot het gevraagde, maar doorvragen en eisen die leiden tot het ‘hoe en wat’  wordt al een stuk lastiger. En wat nu als je een dergelijke auto als occasion wil bekijken bij een aanbieder buiten het dealernetwerk? Er is geen fysieke historie aanwezig en mogelijk staat er een melding in het display over de resterende afstand voor volgend onderhoud. Maar dit kan, op enig moment door wie dan ook gereset zijn.

Enige indicatie van de conditie van de motor en het onderhoud ervan kon voorheen worden verkregen door het simpel uitnemen van de oliepeilstok. Maar helaas, ook deze werd gedigitaliseerd en is slechts via een langdurige procedure op te vragen via het display. Deze geeft echter vooralsnog alleen het motorolieniveau, wat niets zegt over de kwaliteit van de olie. Als expert moet je motorolie kunnen ruiken, zien, proeven en vooral kunnen voelen.

Kassa!

Bovenstaande brengt mij tot de conclusie dat digitalisering niet leidt tot transparantie, niet voor de aspirant-koper van een occasion, maar ook niet voor de dealer van het betrokken merk. Want, indien een klacht aanwezig is, wordt de ECU uitgelezen en mogelijk zelf de historische data. Daar komt een rapport uit wat zelfs voor de meeste dealers dermate omvangrijk is dat correcte interpretatie ervan slechts voor weinigen is weggelegd.

De onderlinge samenhang van de foutmeldingen kan nauwelijks op juistheid worden beoordeeld. Dus onderdelen die bovenaan het rapport staan worden als eerste vernieuwd totdat gaandeweg het traject blijkt dat de foutmelding wegblijft… kassa!

De cruciale vraag is of de opgeleide monteur, diagnosetechnicus of receptionist de snelheid van de zich ontwikkelende techniek voldoende kan bijhouden om tot een transparante diagnose te geraken en dit kostenbesparend naar de klant kan vertalen. Vooralsnog heb ik mijn twijfels, maar ben blij dat er nog veel werk te doen is in Automotive Nederland.