Dat de mens en de auto in een bijzondere relatie staan, blijkt wel uit deel 1 van deze tweedelige column. Dat dit voertuig niet het resultaat is van een weloverwogen rationele beslissing, mag duidelijk zijn. Maar het gaat verder, de relatie tussen mens en auto is diep.

Veilig en beschermd

Wie ken het niet? Na een dag vol stress loop je gespannen naar je auto. Alleen al het zien van jouw trouwe vierwieler geeft een goed gevoel en eenmaal binnen, de deur achter je dicht te hebben getrokken, slaak je een diepe zucht. Alsof je al deels thuis bent.

Voor niet-autobezitters is dit lastig uit te leggen, maar je auto is een verlenging van je veilige en warme thuis. Een plekje van jou, waar je even de boog kan laten ontspannen, schaamteloos kan meezingen met dat foute nummer of je gedachten kan laten gaan. Het kan allemaal in je auto. Sterker nog, het kan soms nog beter daar, dan waar dan ook.
En wat te denken van samen in een auto zitten, een totaal andere ervaring dan samen in de trein of bus. In de auto heb je privacy, ben je alleen met elkaar, afgesloten van de rest van de wereld. Je kunt het hebben over wat je wilt, je kunt je prille liefde aan elkaar verkondigen, ruzies uitpraten of je angsten en verdriet delen.

Objet d’art

‘De auto is een unieke samensmelting van vorm en functie’. Ik weet niet waar ik dit ooit las of van wie deze uitspraak is, maar het klopt! Want hoewel de automobiel primair gebruikt wordt als vervoersmiddel, is de vorm net zo belangrijk. Niet voor niets kijken de meeste mensen bij de aanschaf van hun auto, nieuw of tweedehands, sterk naar het design. Maar deze ontwerpen zijn meer dan alleen de wens klanten te binden, ze weerspiegelen ook de tijd waarin ze gemaakt zijn, zoals stijlen in de kunst.

Wie kent niet de magische Art Deco auto’s zoals de Talbot-Lago T 150C-SS Coupe of de Hispano-Suiza Xenia Coupe (Google maar eens), gemaakt in een dromerige flamboyante periode. Of de prachtige Amerikaanse sleeën met hun raketvormige achterlichten uit de jaren ’50 van de vorige eeuw, sterk geïnspireerd door de ‘The Space Age’. Of wat te denken van onze tijd nu, waarin we nog met onze ene been in de retro-periode staan, zoals de Mini en Fiat 500, en met onze andere been in een periode van op zoek gaan naar nieuwe identiteiten, zoals de Volvo S90.

Het is dan ook niet vreemd dat honderden verschillende musea door de wereld volledig gewijd zijn aan de automobiel. De auto is een uiting, een weerspiegeling en een wens, zoals alle kunst dat is.

Nog even geen afscheid, toch?

Als je de tijd neemt de auto te bekijken voor wat hij daadwerkelijk is, welke rollen hij vervult in onze samenleving als geheel en voor mensen persoonlijk, dan is de band die de mens met dit bijzondere vervoersmiddel heeft zo gek nog niet. Van het zijn van een veilig thuis, een uiting van identiteit, de weg naar vrijheid, het hebben van een vriend, tot het onderdeel vormen van kunst, de auto is zoveel meer dan alleen een vervoersmiddel.

Vanuit dit licht is het dan ook begrijpelijk dat we er zoveel voor over hebben, dat we ons hard verdiende geld, onze kostbare tijd en onze dierbare omgeving opofferen om de auto in ons midden te houden.

Dat dit ooit zal stoppen, is onoverkoombaar. Er gaat een punt komen, dat er simpelweg niet genoeg ruimte voor wegen is om de mens auto voor auto te vervoeren, niet genoeg grondstoffen om iedereen van een auto te voorzien. Op dat punt zullen we als mensheid een vervanger moeten zoeken, eentje die gekozen zal worden vanuit efficiëntie en ratio. En dat deze alle prachtige rollen van de automobiel zal kunnen overnemen, lijkt helaas onwaarschijnlijk. Maar tot die tijd: laat ons genieten van de auto in ons midden en laten we die stappen nemen, die er voor zorgen dat we nog even geen afscheid hoeven nemen.