Lange afstanden rijden of op vakantie gaan met een elektrische motorfiets? ‘Kan niet’ is de algemene gedachte. Maar is dat wel zo? Om dat uit te proberen gingen we op pad met een Zero SR/S van Zero Motorcycles Benelux. De Zero’s premium uitvoeringen hebben een 12 kW AC-laders en één van de motoren is voorzien van een 3-delige kofferset.
Tekst & Foto’s: Andrew Thijssen
De laadinfrastructuur is in Nederland inmiddels aardig op orde om probleemloos elektrisch te kunnen rijden. Hoe dat in landen als België, Luxemburg en Frankrijk is gaan we tijdens onze reis ontdekken. Laadpalen zijn niet zo herkenbaar als tankstations en springen daardoor niet snel in het oog. Om ze te vinden gebruiken we de Chargemap app die actueel en erg informatief is voor het vinden van en navigeren naar laadstations. We besluiten zoveel mogelijk toeristische routes te rijden en snelwegen te vermijden. Voor vertrek lopen we voor de zekerheid de belangrijkste punten na en er blijkt in elke band 1 tot 1,5 bar te weinig lucht te zitten.
Laadpalen makkelijk te vinden
De Zero’s hebben een 14.4 kWh batterij waarmee – snelweg vermijdend- een functionele afstand van 160 tot 170 kilometer gereden kan worden. Met de 12 kW laders kunnen de batterijen van leeg naar vol in ruim een uur geladen worden. Van 20 tot 80% is 20 tot 30 minuten nodig. De route is gekozen om na 120-140 km te stoppen bij een laadpunt, bij voorkeur een 22 kW lader omdat dan de 12 kW laadsnelheid altijd gehaald kan worden. Er wordt gekozen om te rijden in de ECO modus omdat deze meer dan genoeg vermogen en souplesse levert. De SR/S met kofferset is de pakezel, de koffers hebben echter onvoldoende ruimte voor de spullen van beide rijders en laadkabels: 2 dikke type 2 en ‘Schucko’ kabels (stopcontact). Een extra rugzak biedt uitkomst.
De reis naar het zuiden gaat voorspoedig, de laadpalen die we selecteren zijn makkelijk te vinden via de navigatie op de app. Helaas blijkt bij de eerste laadsessie dat de 12 kW lader van de Zero met kofferset niet werkt. We zijn nu aangewezen op de 6 kW laadsnelheid van deze motor die wel werkt. Blijkbaar is de extra gemonteerde 6 kW lader niet goed gemonteerd waardoor we 1 uur in plaats van 30 minuten moeten laden. De Zero’s laten zich door de semi sportieve handeling met speels gemak door de Ardennen manoeuvreren, hiermee geholpen door de souplesse van de zacht gierende elektromotoren. De stijgende delen van de route vragen wel wat extra energie, maar dat wordt deels gecompenseerd door de regenererende werking van de motoren bij afdalingen. Ook in deze glooiende omgeving voldoet de ECO modus prima. Meer dan voldoende zelfs om bergop snel en bijna geruisloos een inhaalsprintje te doen. Na elke plusminus 140 kilometer is het tijd om de benen te strekken.
In België en Frankrijk zijn laadpalen goed te vinden. In Frankrijk treffen we soms een laadpaal achter een gesloten hek van een (auto)bedrijf omdat het weekend is. Al snel leren we ook daarop te selecteren in de app. Omdat we langer moeten laden dan verwacht, combineren we dat met een hapje, drankje of gewoon een praatje met een nieuwsgierige voorbijganger. Aan het eind van dag 1 zien we een Van der Valk aan de snelweg. Deze hotelketen heeft vaak (snel)laders. Mark trekt zijn SR/S met koffers nog even vol open. Aangekomen bij het hotel heeft de Zero nog 4% (9 km) restcapaciteit tegen 30% van de andere Zero over. Bij aankomst blijkt het hotel volgeboekt en alleen maar Tesla Superchargers te hebben.
Minder verbruik door lagere snelheid
Via Booking.com 15 kilometer verderop in Luxemburg een ander hotel geboekt. Gelukkig wordt het resterende aantal kilometers geschat aan de hand van het gemiddeld verbruik van de laatst gereden rit. Met gematigde snelheid rijden we naar het hotel, bij aankomst hebben we nog 6 kilometer over. Echter is het bij dit hotel niet mogelijk om ‘s nachts te laden aan een stopcontact. Tot nu toe heeft de Zero SR/S met kofferset ongeveer 10% meer energie verbruikt dan de andere Zero. Tegenover het hotel staat een supermarkt met 22 kW lader waar we gratis kunnen laden wat gebruikelijk is bij de meeste Franse supermarktladers. Door de 6 kW lader hebben we wat extra tijd voor boodschappen en het altijd terugkerende praatje met belangstellenden.
De reis gaat verder door het glooiende landschap. Op de rustige Franse binnenwegen geldt meestal een snelheidslimiet van 70 km/u. We worden gewaarschuwd ons daaraan te houden wat gunstig is voor het energieverbruik van de Zero’s. We besluiten bij de volgende stop de 6 kW Zero tot 80% te laden wat de laadtijd verkort. Door deze lagere snelheidslimiet zakt het extra verbruik van de Zero met kofferset tot 5%. Tijdens een regenbui blijkt de tophalf van de Zero SRS de berijder weinig te beschermen tegen het regenwater. De tophalf leidt het water naar het midden van het ruitje en blaast het tegen je jas wat weer resulteert in een nat kruis. De regenmodus van de Zero’s zorgt echter dat het vermogen heel geleidelijk op het natte asfalt gezet wordt. Intussen raakt de batterij van de niet geheel geladen Zero behoorlijk leeg. We besluiten niet door te rijden tot de laatste ‘Ampère en bij het eerstvolgende dorpje stoppen we om met de app het dichtstbijzijnde laadpunt te zoeken. We rijden een dorp binnen en zien meteen een gloednieuwe laadplek. De laadpaal laat zich makkelijk bedienen en werkt uitstekend. Intussen komen we er achter dat Mark zijn telefoon onderweg is verloren.
Met nog een kilometer of 80 te gaan kunnen we de motorfietsen relatief snel afkoppelen. We arriveren eind van de middag op onze bestemming Gerardmér. De laadpaal met 2 laadpunten midden in het stadje staat direct tegenover een motorvriendelijk hotel waar we inchecken. De laadvoorziening in Gerardmér is ook gratis. We besluiten dat deze plek uitvalsbasis wordt om door de Vogezen te rijden. Diezelfde avond horen we dat de telefoon is gevonden door een paar fietsende Nederlandse vakantiegangers die op dat moment in Nancy verblijven. We besluiten de volgende dag eerst naar Nancy te rijden, een tocht van 200 kilometer. De rit naar Nancy rijden we met lege koffers. Opvallend is dat de Zero SRS nu opvallend lichtvoetiger stuurt. Dit heeft vooral te maken met de koffers die behoorlijk ver uitsteken waardoor ze met bagage extra voelbaar zijn. We rijden na een laadbeurt weer terug en rijden aansluitend nog de Route de Cretes waardoor we die dag 350 kilometer Route National hebben gereden.
Instant koppel en niet schakelen
Berggebied leent zich uitstekend voor de karakteristiek van elektrische motorfietsen. Instant koppel en het niet hoeven te schakelen. Ook voor het rijden op de passen voldoet de ECO modus meer dan voldoende. Mocht je toch Ross-aspiraties hebben, kun je altijd kiezen voor een snellere modus. In de sportievere modi is er minder motorrem regeneratie waardoor je meer beroep moet doen op de normale remmen. De radiale voorremmen zijn prima in orde, de achterrem remt minder goed en is gevoelloos. Niet echt een gemis want het achterwiel wordt toch het meest afgeremd door regeneratief remmen. De vering en de veiligheidssystemen zoals ABS en tractiecontrole doen hun werk onopvallend op de sterk wisselende kwaliteit van de Belgische en Franse wegen.
De wegen in de Vogezen zijn overigens van prima kwaliteit. In de praktijk is een rit van 180 -200 kilometer in de bergen goed mogelijk, wat erop neer komt dat je een hele dag kunt rijden in de bergen, waarbij je een koffie of lunchpauze gebruikt als bijlaad-moment. Wel moet je in Frankrijk rekening houden met het feit dat het gebruik van laadpalen en laadpassen niet uniform is. Verder is de gebruiksaanwijzing van de palen bijna altijd in het Frans aangegeven.
Een prettige bijkomstigheid met warm weer is de afwezigheid van motorwarmte. Dat maakt het rijden aangenamer, zeker als de snelheid wat lager is of als je voor een stoplicht stilstaat. Bij dat stoplicht kun je makkelijk een praatje maken met elkaar door de afwezigheid van het motorgeluid. Wel goed opletten dat je een elektrische motorfiets op een vlak stuk parkeert want ze hebben geen versnelling om een wiel te blokkeren. Zoals overal moet je laadvoorzieningen zoeken in de steden/dorpjes.
Lees verder (Deel 2)